Blue is everywhere here, from the net fabric wrapping the pavilion itself, to walls and furniture, up to the title of the exhibition, curated by Malkit Shoshan, a research fellow at the Het Nieuwe Instituut in Rotterdam. But why?

The answer is simple and articulated at the same time: a specific type of blue (35.7% red, 57.3% green and 89.8% blue) is the flag-color of the United Nations as well as the their peacekeeping mission carried out across the world by the so-called “Blue Helmets”.

But “the Blue people” (for their indigo clothes) is also a name which usually identifies the Tuareg nomadic populations living in the North-eastern part of Africa, including Mali, where a UN compound has been built and is managed by the Netherlands.

Zojuist is in het Nederlands Paviljoen in Venetië de expositie BLUE: Architectuur van VN Vredesmissiesvan architect Malkit Shoshan geopend. De boodschap van Shoshan: de architectuur van Verenigde Naties vredesmissies hervormen tot nieuwe ruimtelijke oplossingen die het leven voor de lokale bevolking verbeteren.

Natuurlijk mag een bezoek aan het Nederlandse paviljoen tijdens de Biennale niet ontbreken. De Israëlische architecte Malkit Shoshan tekende voor de presentatie, met een wel heel bijzonder onderwerp: het onderzoek naar VN Camp Castor in Gao in Mali. Shoshan is gespecialiseerd in ‘de architectuur van het conflict’.

BLUE: Architecture of UN Peacekeeping Missions. Павильон Голландии

Архитектура как миссия. Голландские кураторы выбрали тему временной и не очень архитектуры для баз и структур ООН, спроектированной военными инженерами-архитекторами для пребывания миротворческих миссий, голубых касок, в разных уголках мира.

Базы ООН как катализатор локального развития после окончания миссии милитарной. Впечатляет “история войн” – инфографика, наглядно и беспощадно показывающая непрерывное пребывание человечества в состоянии войны. 

Mission is completed – благородный ответ на запрос биеннале.

“Malkit Shoshan, oprichter van de architectuurdenktank FAST en curator van het Nederlandse paviljoen, onderzoekt in BLUE de militaire kampen van UN-vredesmissies. Ze constateert, dat de veiligheidshekken rondom die kampen voor het militaire personeel letterlijk én figuurlijk een grens vormen naar ‘de ander’ en voor de ‘buiten’ levende bevolking de zoveelste buitenlandse bezetting van hun land symboliseren. Shoshan wil, door middel van haar onderzoek, zowel de situatie binnen de kampen als de relatie tussen kamp en omgeving verbeteren. Onderdeel van haar werk is het onderzoeken van de wisselwerking tussen militaire kampementen en ‘de stad’; het verzamelen van verhalen en het houden van interviews om vat te krijgen op het complexe functioneren van een kamp. Interessant is de vraag hoe de opzet van een kamp zou kunnen veranderen, wanneer het als een ‘normaal’ stedelijk project gezien zou kunnen worden.